Ria Ossewaarde (67) woont in Brummen. Ze vertelt hoe haar leven de afgelopen weken is veranderd door de komst van het coronavirus. Het is vandaag mooi weer, het zonnetje schijnt en op de achtergrond zingen verschillende vogels. Aan de telefoon klinkt een energieke stem die veel jonger lijkt, waardoor je even op het verkeerde been wordt gezet.

Kun je iets meer vertellen over je thuissituatie?

‘Ik woon samen met mijn man en twee katten in Brummen. We zijn heel gek met onze katten. We hebben ze vorig jaar gevonden, ze waren toen nog maar vier weken oud. We hebben ze direct in huis genomen en zijn erg aan ze gehecht.’

Hoe is het je de afgelopen tijd vergaan?

‘Wij zijn met pensioen, dus bij ons zijn er geen veranderingen op het werkvlak. Normaal gesproken pas ik wekelijks op bij mijn drie kleinkinderen. Daar ga ik dan met de trein naartoe, maar dat kan nu niet. Wat ik daarvoor in de plaats ben gaan doen, is om de week aan ieder kleinkind een persoonlijk pakketje sturen per post met een mooie kaart erbij. Daar maak ik dan serieus werk van, zodat het voor hen echt een kleine verrassing is. Mijn man en ik mediteren elke avond om 20.00 uur. Dan staan we stil bij de coronacrisis en roepen op verdere verspreiding te voorkomen. Wat ik gelukkig kan blijven doen is elke dag een uur langs de IJssel fietsen, dat is fantastisch mooi op dit moment.

Wat zijn nieuwe activiteiten die je de afgelopen week bent gestart?

Waar ik nu aan meedoe, is het delen van gedichten via de e-mail. Eigenlijk had ik niet zoveel met gedichten, maar ik merk nu dat ik het heel leuk vind om gedichten uit te zoeken en te delen. En wat ook structuur geeft, daar ben ik recent mee begonnen, is het maken van een drieluik dagboek met simpele tekeningen en tekst. Elke dag zet ik in het midden van het drieluik wat die dag het meest belangrijk voor mij was. Aan de beide zijkanten teken ik een moment van de dag dat op de een of andere manier te maken heeft met de gebeurtenis in het midden van het drieluik. Alle drie de tekeningen zijn reële situaties. Ik sta zelf op elke tekening.’

Wat mis je nu het meeste?

‘Het is misschien heel gek, maar eigenlijk mis ik niet zoveel. Ik krijg wekelijks foto’s doorgestuurd van mijn kleinkinderen en heb contact via Skype. Gelukkig woon ik samen met mijn man met wie ik mijn ervaringen kan delen en ik ga twee keer in de week naar Zutphen voor mijn boodschappen. Dan fiets ik ook altijd langs de boekenwinkel om daar even een praatje te maken. Dus eigenlijk mis ik niet echt veel.’

Heb je een goede lees- of luistertip voor andere mensen?

‘Op dit moment heb ik wel tien verschillende boeken liggen. De ‘Geluks-atlas’ van Helen Russel is heel mooi. Voor ouders met kinderen is het e-book ‘De glimlach van een kind’ nu gratis per e-mail te krijgen. Verder lees ik een boek voor oudere mensen, ‘Het mooiste moet nog komen’ van Mary Pipher en ik heb allerlei kookboeken liggen. Wat ik zelf een mooie serie vind om terug te kijken, zijn de afleveringen van ‘Kijken in de ziel’ die door Coen Verbraak zijn gemaakt.’

Wat neem je mee als deze crisis voorbij is? Wat ga je anders doen?

‘Wat ik zeker ga doen, is vaker tegen mijn kinderen zeggen dat ik van ze houd. Dat weten ze wel, maar het is goed om dingen uit te spreken. Dat vergeten we vaak in de hectiek van het moment. En niet alleen met mijn kinderen, ook met mijn kleinkinderen en mijn man en mijn lieve vriendinnen ga ik vaker delen dat ze veel voor mij betekenen.’

Wat is jouw verhaal? Geef je op voor de Ochtendpost

Vind je het ook leuk om jouw verhaal te delen? Stuur dan even een e-mail naar: communicatie@bibliotheekbrummenvoorst.nl . Vermeld hierin: je naam en het telefoonnummer waarop je te bereiken bent. Wij nemen dan zo snel mogelijk contact met je op om een afspraak in te plannen.