Hannie Wijers (68) woont alleen in Brummen. We leven alweer drie weken in en om het huis door het coronavirus. Aan de andere kant van de lijn klinkt een wat emotionele stem. Het gesprek ontwikkelt zich vanzelf…

Kun je iets meer vertellen over je thuissituatie?

‘Ik leg even mijn haakwerk aan de kant, zo, nu ben ik er helemaal klaar voor. Ik ben al heel lang alleenstaand en woon in een seniorenwoning in verband met mijn gezondheid. Ik heb twee kinderen, een zoon en een dochter, en een kleindochter. Twintig jaar geleden heb ik in het ziekenhuis gelegen met een dubbele longontsteking. Achteraf bleek ik ook hartproblemen te hebben, een slecht functionerende hartklep en hartfalen. Daarna heb ik er een lichte beroerte overheen gekregen waardoor op dit moment ‘lopen’ het grootste probleem is. Daarom cross ik nu door het dorp met mijn scootmobiel. Ik red mezelf goed, elke dag doe ik wel wat. Het gaat gelukkig steeds beter. In 2019 is mijn zoon heel ernstig ziek geweest… Dat jaar schrijf ik liever af, toen was ik wel vier keer in de week in het ziekenhuis Rijnstate. Eind oktober kwam hij thuis, daar had hij ook nog de nodige verzorging nodig. Vanaf januari dit jaar gaat het gelukkig beter met hem. Van alle stress en zorg heb ik wel een terugslag gehad. Het is niet alleen de coronacrisis die heftig is voor mij…’

Hoe is het je de afgelopen week vergaan?

‘Op zich leef ik altijd al erg op mijzelf, dus eigenlijk is er voor mij niet heel veel veranderd. Wel doet mijn zoon nu de boodschappen voor mij. Hij is gelukkig helemaal opgeknapt. Ik ben zo blij als ik hem nu zie, dan kan ik zijn gezicht wel ‘indrinken’. Dat klinkt een beetje raar, maar voor hetzelfde geld was hij er niet meer geweest. Nu met die coronacrisis kijk ik ’s avonds niet meer naar het nieuws, want je gaat ermee naar bed. Ik kijk ’s morgens even op teletekst en dan nog een keer om 20.00 uur en daarna sluit ik het af. Mijn kleindochter kwam elke week een middag bij mij, dat kan nu niet, dus die breng ik dan zelf een paashaasje en zet het bij de voordeur.’

Wat mis je het meest in deze tijd?

‘Ik ga iets minder op pad met de scootmobiel, maar naar buiten ga ik nog wel, dat heb ik nodig. Ik vind de natuur fantastisch. Ik ben verzot op paddenstoelen, die fotografeer ik voor mijn eigen website. Gelukkig heb ik een paar boeken in huis, maar ik hoor net dat de Afhaalbieb van start is gegaan. Dat komt goed uit, dan kan ik nog wat extra voorleesboeken halen. Ik mis mijn kleindochter natuurlijk wel, maar we hebben contact via WhatsApp, dan gaan we videobellen en kan ik haar toch voorlezen. Wat ik wel heel lief vond, is dat mijn kleindochter mij gisteren een kleurplaat opstuurde per post. Die hangt nu bij mij aan de muur. Mijn kleindochter had het laatst over handen wassen en dat je dan ‘visjes’ kon krijgen. Dat begreep ik niet helemaal. Wat ze bedoelde is dat je anders ‘virusjes’ krijgt. Als de ‘virusjes’ weer weg zijn, dan mag ik weer naar jou toe oma.’

Heb je een goede lees- of luistertip voor andere mensen?

Via KPN heb je vier zenders toegevoegd gekregen. Op NPO 2 worden allemaal oude televisieprogramma’s uitgezonden. Je kunt ook via internet een leuke hobby oppakken. Of bijvoorbeeld fotoboeken samenstellen, dat vind ik leuk werk om te doen. En elke dag een frisse neus halen, dat doet zo goed!’

Wat neem je mee als deze crisis voorbij is? Wat ga je anders doen?

‘Ik denk niet dat ik dingen anders ga doen, ik leef al vrij sober. Ik heb geen dure spullen, geen afwasmachine. Ik denk dat ik juist weer meer ga ondernemen. Ik heb een jaarkaart van de dierentuin en de Hoge Veluwe, daar kan ik straks weer naartoe gaan en daar verheug ik me op.’

Wat is jouw verhaal? Geef je op voor de Ochtendpost

Vind je het ook leuk om jouw verhaal te delen? Stuur dan even een e-mail naar: communicatie@bibliotheekbrummenvoorst.nl . Vermeld hierin: je naam en het telefoonnummer waarop je te bereiken bent. Wij nemen dan zo snel mogelijk contact met je op om een afspraak in te plannen.