Je moet toch zelf het leven een beetje vieren

Vandaag spreken we Wil Kroon (70), uit Terwolde. Met haar volgt een gesprek over het leven en werken tijdens deze ‘coronatijd.

Kun je iets meer vertellen over je thuissituatie?
‘Ik ben getrouwd met Henk Breman. Wij wonen zes jaar in Terwolde in een oud boerderijtje, heerlijk buitenaf met een prachtige tuin. Mijn man is veel bezig in die tuin. Ik doe vooral de boodschappen en ben lekker creatief bezig. Wij zijn gepensioneerd, dus we leidden voor de corona al een relaxed leven, wat niet betekent dat we de hele dag achter de geraniums zaten. Ik zag tot de corona altijd veel vriendinnen en we kregen regelmatig bezoek. Dat kwam in maart ineens gierend tot stilstand. De eerste weken was het wel fijn om in je ‘eigen hol’ te zitten, maar na een tijdje kwamen af en toe gelukkig weer mensen in de tuin op bezoek. Het is fijn om mensen weer ‘live’ te zien. We zijn vanaf het begin van de coronatijd wekelijks een lange fietstocht gaan maken en dat doen we nu nog steeds. Koffie in de thermoskan en brood mee. Je moet het leven wel een beetje blijven vieren he?’

Hoe combineer je op dit moment je werk met je privéleven?
‘Vorig jaar heb Ik contact gezocht met SeniorWeb van de Bibliotheek. Op mijn telefoon had ik veel filmpjes staan waar ik wat mee wilde doen. Ik ben goed geholpen door Roy Bosman die me geleerd heeft de filmpjes aan elkaar te monteren, compleet met een muziekje eronder. Daar had ik nu in deze coronatijd mooi tijd voor. Roy heeft me ook geholpen met het bijhouden van onze websites. Mijn man en ik hebben allebei nog een website, vanuit ons werkleven. Het is heel handig dat ik daar nu zelf informatie op kan zetten. Mijn man heeft zijn hele leven in Afrika gewerkt en hij wordt via zijn website nog weleens gevraagd voor advies of om een lezing te geven.
Ik “werk” zelf ook af en toe nog een beetje en zet daar dingen over op mijn website. Ik interview bijvoorbeeld voor een vakblad van buitengewoon opsporingsambtenaren (boa’s). Daarvoor reisde ik door het hele land. Helaas gaat dat op dit moment vooral telefonisch.’

Zijn er speciale dingen die je mist op dit moment?
‘Dat ik zo even bij iemand kan aanwippen, de trein kan pakken of met m’n vogelclub er op uittrekken. Ik ben wel blijven wandelen, alleen of met een vriendin. Ook met een Syrische mevrouw in ons dorp waar ik ‘taalmaatje’ voor was. Zij is inmiddels ingeburgerd, maar het is voor haar toch fijn om al wandelend haar Nederlands te blijven oefenen.’

Heb je nog een goede lees- of filmtip of andere tip?
‘Ik heb eindelijk het boek van Michelle Obama gelezen: ‘Becoming’. Een prachtig boek, door een mooi mens geschreven. Het verhaal is nu ook op Netflix te zien in een mooie documentaire.’

Wat neem je mee, na deze coronacrisis?
‘Het feit dat we wat minder moeten reizen vind ik wel goed. Dat is voor ons als pensionado’s natuurlijk makkelijk zeggen, wij hebben altijd veel gereisd. Ik ben wel bang dat de maatschappij straks weer overgaat tot de orde van de dag. Wat ik wel heb gemerkt is dat je creatiever bent dan je denkt om toch contact te houden met anderen. Met een vriendin schrijf ik nu bijvoorbeeld dagelijks een mail over de afgelopen dag. Omdat ik bijna elke dag een rondje loop, zie ik hoe mooi de natuur zich ontwikkelt lang de vaste wandelroute. Ik zie de boeren hun land bewerken, ik zie het gewas opkomen, kalveren geboren worden en niet te vergeten al die jonge vogels die om ons heen vliegen. Ik realiseer me goed dat we bevoorrecht zijn ten opzichte van mensen in de stad die soms letterlijk boven op elkaar wonen.’

Wat is jouw verhaal? Geef je op voor de Ochtendpost
Vind je het ook leuk om jouw verhaal te delen? Stuur dan even een e-mail naar: communicatie@bibliotheekbrummenvoorst.nl . Wij nemen dan zo snel mogelijk contact met je op.