Vandaag spreken we Marcel Arends, ondernemer (48) uit Twello, in de Ochtendpost. Met hem volgt een gesprek over het leven en werken in deze ‘coronatijd’.

Kun je iets meer vertellen over je thuissituatie?

‘Ik ben getrouwd en heb drie kinderen van 14, 16 en 18 jaar. Mijn vrouw werkt in het Gelre Ziekenhuis in Apeldoorn. Mijn kinderen zijn nu thuis online aan het werk. De één is bezig met schooltoetsen voor het eindexamen, de oudste is bezig met zijn propedeuse en de jongste is al over naar de derde klas. Het loopt allemaal anders voor de kinderen. De feestjes en het eindexamengala gaan nu allemaal niet door. Het is wel even anders om je eindexamen dit jaar te vieren.’

Hoe combineer je op dit moment je werk met je privéleven?

‘Ik ben 48 jaar en heb, net als velen, nog nooit een pandemie meegemaakt. De impact die het heeft op mijn leven is een heel klein vlekje in mijn levenslijn. Voor mij is het glas altijd halfvol. Ik vind het vooral interessant om te zien wat er in de samenleving gebeurt aan bewustwording. En welke rol ik daar zelf in ga vervullen. Dit is een geschiedenisboekjaar en wij waren erbij.’

Heb je er in je werk dan geen last van?

‘Ik heb mijn eigen bedrijf waar ik ZZP-klussen doe en daarnaast ben ik docent aan Nyenrode, waar ik nu online lesgeef. Ik ben ook financieel specialist bij de NAM waar ik bezig ben met het overdragen van het aardbevingsdossier aan de overheid. En daarnaast ben ik met vijf man druk met het opzetten van een nieuw bedrijf. Dat krijgt eigenlijk nu veel meer aandacht door deze crisis. Het is een bedrijf dat zich richt op inzichten in de voedselketen. Iedereen merkt nu dat de voedselketen een ‘vitale’ logistiek is. Mensen moeten altijd eten. De centrale spelers in deze keten zijn de supermarkten en daar zijn we allemaal afhankelijk van. De inkoopstructuur van supermarkten is zo machtig dat zij grotendeels bepalen wat geproduceerd wordt en wat wij eten. Mocht je zelf iets anders willen eten, dan moet je daar naar op zoek gaan. Stel dat je helemaal vegetarisch wilt eten of een speciaal dieet moet volgen, dan moet je het vooral zelf uitzoeken. Met de inzichten die wij gaan aanbieden, kan je gebruik maken van het gemak van een digitale butler.’

Dat klinkt interessant, kun je wat meer vertellen?

‘Als consumenten moeten we het doen met de informatie die op de verpakking staat. Terwijl deze informatie vaak niet transparant is, waardoor we vaak te veel en ongezond eten. Wij willen een platform (www.foodned.com) in de markt gaan zetten waarbij mensen de supermarkten inzicht geven welke producten in te kopen, namelijk waar zij als consument behoefte aan hebben. De voedselketen wordt daardoor vraaggestuurd. Wij praten bijvoorbeeld met contract-cateraars. Met hen zijn we in gesprek over een gezonde kantine. Het zou het mooist zijn als mensen ’s ochtends inchecken bij een locatie waar ze gaan lunchen en direct hun lunchvoorkeur kunnen bestellen. Nu ga je vaak niet in de kantine eten, enerzijds omdat het te duur is, maar ook omdat je het geschikte eten niet kunt vinden. Cateraars werken ook aanbodgestuurd. Dit kun je omdraaien door contact te gaan leggen met de consument. Met ons platform bepalen consumenten zelf de vraag, waardoor de voedselketen gerichter kan inkopen. Zo kun je met minder voedselverspilling een veel gerichter aanbod creëren.’

Waar komt dit idee vandaan?

Er is een hele grote CO2-afdruk van voedsel. De supermarkt wil ons diversiteit aanbieden en koopt in grote aantallen voedsel in, maar niemand weet wat de CO2-afdruk is van een stuk fruit. Als je weet dat er onderweg veel fruit verloren gaat, dan is de CO2-afdruk heel hoog. Dat realiseren veel mensen zich niet. De supermarkten zijn productgestuurd bezig. Wanneer je supermarkten kunt overtuigen dat mensen bereid zijn eten af te nemen met een lagere CO2-afdruk, dan gaan de inkoopkosten dalen en wordt de verspilling minder. Wat ik voor ogen heb, is dat iedereen via zijn of haar mobiele telefoon z’n eigen voedselprofiel gaat opbouwen met informatie over je eigen voedselbehoefte. Binnen een half jaar heb je dan een uitgebreid profiel waarmee supermarkten heel gericht en on demand kunnen inkopen. Food as a Service. Dat geldt overigens niet alleen voor supermarkten, maar ook voor cateraars en bijvoorbeeld restaurants.

Zijn er speciale dingen, in je werk of privé, die je mist op dit moment?

‘Ik mountainbike doorgaans veel en bereid me dan ook altijd voor op bepaalde uitdagingen. Zo zou ik in Limburg mee gaan doen aan een speciale tocht. Dat gaat nu niet door. Ik mis de training naar zulke evenementen toe. Ik ga nu niet het bos in met de mountainbike, want ik wil niet het risico lopen dat ik val en naar een ziekenhuis zou moeten. De zorgsector heeft het al druk genoeg. Ik heb mijn loopschoenen gepakt en ben begonnen met hardlopen. De Rotterdam marathon is uitgesteld, dus ben ik gaan ik trainen voor de marathon. Ik heb nog nooit hardgelopen, maar vind het wel mooi om deze uitdaging op te pakken. Inmiddels al twee keer in 2 uur een halve marathon gelopen en dan te bedenken dat echte marathonlopers dan al klaar zijn met een hele. Werk aan de winkel dus, geen tijd om stil te zitten.’

Heb je een goed lees- of filmtip of andere tip?

‘Mensen zijn lerende wezens. Je kunt op veel verschillende manieren leren. Internet staat vol met informatie over dingen die je nog niet weet. Probeer erachter te komen op welke manieren je nieuwe dingen tot je kunt nemen, zodat je je eigen lerende mens activeert. Eén ding is zeker, alles verandert altijd. Wat een ieder helpt, is dat je gezond blijft tussen je oren. Leren is een hele leuke manier om jezelf fit te houden tussen je oren. Mentale training geeft net zo veel positieve energie als fysieke training. Ik zou ouderen vooral aanraden om ook fysieke oefeningen te doen. Je spierkracht kun je maar één keer kwijtraken. Wat vaker opstaan, koop bijvoorbeeld een stappenteller.’

Wat neem je mee, na deze coronacrisis?

‘Iedereen heeft in zijn leven dingen meegemaakt en dat zijn momenten waarop je vaak gaat relativeren. Dit zou ook zo’n relativeringsmoment kunnen zijn voor mensen. Besteed ik wel genoeg tijd aan mijn gezin en hoe ga ik meer maatschappelijk betrokken zijn, minder materialistisch? Zelf ben ik al bezig met maatschappelijk verantwoorde projecten op te pakken naast mijn werk. Op www.maatschappelijkeobligatie.nl is bijvoorbeeld een van mijn initiatieven om maatschappelijke waarde te creëren. Het geluk ligt over het algemeen heel dichtbij, dat heb ik mogen ervaren toen mijn vrouw in 2008 een week op de IC lag te vechten voor haar leven. Niet door corona, maar door een inwendige bloeding. Geluk kan dan heel klein zijn. Soms moet ik daar wel weer eens extra bewust van zijn, als je meegezogen wordt in de ‘ratrace’ van het leven. Maar mijn vrouw en ik houden elkaar scherp op dat vlak. Blijf vooral genieten van de dingen die je hebt. En streef geen materieel geluk na, maar kijk naar de dingen die er echt toe doen.’

Wat is jouw verhaal? Geef je op voor de Ochtendpost

Vind je het ook leuk om jouw verhaal te delen? Stuur dan even een e-mail naar: communicatie@bibliotheekbrummenvoorst.nl . Wij nemen dan zo snel mogelijk contact met je op.